ÖNSÖZ

'Vurdum az gidilmiş yola,

İşte buradaydı bütün fark da.'

Paulo Coelho böyle yazar Kazanan Yalnızdır isimli kitabında. Kitabın geneline hakim olan kendi yolundan gitme düşüncesi, sonunda az gidilmiş yolu tercih etmiş olan kitap karakterinin mutluluğu ile sona erer.

Az gidilmiş yolları tercih etmez insanlar genelde. Çünkü kendi yolundan gitme cesareti gösteremezler. Herkesin yaptığını yaparak var olmaya çalışırlar. Fakat bir türlü var olamazlar. Çünkü herkesin yolu onun yolu değildir. Fakat kişi gittiği ya da gittiğini sandığı yoldan emin olduğunu düşünür. Oysa içinde bir yerde bir eksiklik mevcuttur. Eksiklik onu yiyip bitirirken aklına bunun nedenini sorgulamak gelmez. Hayatı kendine ve diğer herkese cehennem eder fakat neden böyle olduğunun farkına varamaz. O da herkes hibi öfkeli ve yalnızdır hayatta. Ve herkes gibi kırıp dökmeye hakkı vardır insanları çünkü onun da sorunları vardır.

'Aklın ve kalbin arasında kalırsan aklını durdur. Çünkü kalbin durursa yaşayamazsın.'

Ne büyük ikilem. Bir karar vereceksin. Fakat aklın başka şey söylüyor. Kalbin başka şey. Ruhunsa her ikisini dengelemeye çalışmaktan yorgun düşmüş. Aslında sen hangi kararı vereceğini biliyorsun. Biliyorsun da bir yanın acabalarla meşgul hala. Önünde iki seçenek var. Birinci şık aklının konuştuğu, ikincisi ise kalbinle desteklenmiş beyninin haykırdığı. Aslında ikisi de mümkün. Sadece birini içinde hissediyorsun.

Kendini tanıyorsun. Seni neyin mutlu edeceğinden eminsin uzun vadede. Şu an kalbinin onayladığı şey konusunda cahilsin. Fakat deli gibi öğrenmek istiyorsun onu. Çılgınca bir bilgi açlığı içindesin o şeye karşı. Ve eğer sabreder ve gereken emeği verirsen sonunun çok güzel olacağını sana beynin söylüyor bu kez.

İlk karar her zaman için duygusaldır. Duygu yoğunluğu fazla olan kararını akılla desteklemeyi zamanla öğrenir insan. Yaşayarak ve ders alarak olgunlaşır. Aldığı dersler sonucunda kendisi için doğru kararlar vermeye başlar. Bir noktadan sonra aklı ve kalbi neredeyse bir olur. Olgunluktur bu aslında. Kalbinin söylediği şey onu korkutsa da kişi tüm seçenekleri uzun uzun düşündüğü için korkusuyla baş eder bu kez. Yani çocukluğun o kararsızlık halini geride bırakmayı aklını ve duygusunu bir ederek verdiği ilk önemli kararda başarır. Gariptir insanoğlu. Olduğunu iddia etmeyi bıraktığında başlar olmaya. Oldukça olmadığını savunur. Oldukça azalır kibri. Oldukça netleşir kararları. Ve oldukça güzelleşir ruhuyla beraber yüzü. Oldukça arınır ruhunun en derin kuyuları. Rafinelik gelir insana yavaş yavaş. Aklını ve duygularını dengelemiş dengeli bir insan olmak budur.

(Kitaptan)

• 1. Akıl ve Duygu
• 2. Aptalı Tanımak
• 3. Aşk ve Gurur
• 4. Az Gidilmiş Yol
• 5. Belki De
• 6. Direnmek Bir Ömür
• 7. Evliliğe Dair
• 8. Hayatın Anlamı
• 9. İnsanlara Rağmen İnsanlarla
• 10. Kimse Değil Farkında
• 11. Kolay Olan Doğru Olan
• 12. Kuşların Anımsattıkları
• 13. Meslek Seçimi
• 14. Okumak Özgürlüktür
• 15. Öfkenin Sebebi
• 16. Para Gerçeği
• 17. Sadeleşmek
• 18. Sahte
• 19. Son Bayağılık
• 20. Uyku ve Uyanıklık
• 21. Vazgeçmek De Mümkün
• 22. Elektronik Kitaplar
• 23. Kendin Olmak
• 24. Kitap Okumak Şart mı?
• 25. Huzuru Bulmak
• 26. Mutlu Olmak
• 27. Aşk ya da Sevgi
• 28. İşe Bakış
• 29. Eğitim Sevgidir
• 30. Bir Yuva Kurmak
• 31. Hayat İnsanı Sınar
• 32. Çok Sevmek ve Özgür Aşk
• 33. Sessiz Güç
• 34. Öz Saygı
• 35. Hissetmek ve Bilmek
• 36. Güven ya da Güvenme
• 37. Son Çare
• 38. Yetişkin Olmak
• 39. Korku ve Titreme
• 40. Mükemmeliyetçilik
• 41. Abla ve Kız Kardeş
• 42. Haset ve Kalite
• 43. Her Şey Yolunda
• 44. Dinlenen Ruh
• 45. Edebiyat
• 46. Duygusal Olgunluk