Küçük Mahmut ve Koca Bayram

Gerçekten de, ben şuyum demek çok zor, benim için! Hep yoldayım işte… Hem öğrenciyim, hem öğretmen! Yaş atmış beş… Yaptığım bu işi aşkla yapıyorum… Paylaşmayı seviyorum… Bu yaptığımı, sanat ve ilim olarak görüyorum… Her şeyden önce, ruhumu doyuruyor yazmak…

 Gençlik yıllarımda dolu dizgin bir yaşamın ardından, belli bir doygunluğa ulaşmanın ardından insan, yaşamdaki; “Adam olmanın!” farkındalığını iyi görüyor…

Ama bir gerçek var ki, “Yokluk” varlığın değerini ortaya çıkarıyor. Bunları yakından gördük biz... Bizimkisi kadim bir bilgelik olmasa da, gençler geleceğe sağlam baksınlar diye bu kitabı yazmak zorunda hissettim kendimi! Hakikat birdir ancak ve bunu doğru yola koymak gerekir. Gelecek nesil, hayattan ve yaşamdan korkmasın istedim! Korkmak korkanadır…

  Gençlerin derdine derman olup biraz olsun hakikatlerine inmek istedim. Zaten duygu dolu hatıraların canlı kitaplığı ile her zaman gençlerin hizmetindedir bu fakir...

 İstiyorum ki, onlar, dünyanın derinliklerinde kaybolmasınlar ve hakikati görüp güzel şeyler yaşasınlar. Aldatılmasınlar ve yanıltılmasınlar yeter ki! Batı destekli görünen dünyadaki bölünmüşlük içinde siyasi geleceği olmayan Ortadoğu ülkeleri gibi olmayalım! Erken gelen yalancı bahara kanıp, çiçek açan, sonra da donup telef olan o zavallılara dönmeyelim! Arap baharını hep birlikte gördük işte…

 Zulüm edenlere, çıkar peşinde silah tutanlara karşı koymayı bilirsek, ne çok sırlı güzellikler açığa çıkmaktır! Ah bir bilseniz? Siz gençler, güzel adımlar atın yeter…

 Yüzleşin gerçeklerle...