Arif'in Ölümü

Ardıma baktığımda, yaşadığım hiçbir önemli şeyi unutmadığımı görüyorum! Bakıyorum da, gerçek duygularımı yaşayacak kadar oyuncu olmuşum. Ama olsun! Geçmişi bu güne taşımakla, ondan dersler alıp temiz bir gelecek yaratabiliriz...

Ben, tanımadıkları insanları öldüren ve yok eden, onları kahraman sayan dünyada doğdum ama, içimden böyle bir dünyada yaşamak istemiyorum. Yaradılışın hakikatini görmek istiyorum ve başkalarının dayattığına göre yaşamak istemiyorum....

Yeter artık bu kadar hayalperestlik! Açlık, yoksulluk, savaşlar, tecavüz, terör, hayvan katli, doğa tahribatı görmek istemiyorum… Nefes almak istiyorum… Karamsarlık kaplıyor içimi bütünüyle… Karanlığın, öfkenin, nefretin ve ölümlerin içinde yaşamak istemiyorum… Gerçek kahramanlık can almak değil, can vermektir! Sen kimsin de, Allah’ın verdiği canı alıyorsun? Senin kendi canını bile alma lüksün yok…

 Yaşam sahnesi tek kişilik olmadığına göre, en azından yaşananlardan ders alıp kendimizi insanlık konusunda geliştirmek zorundayız. İnsanlık sadece var olmak, yaşamak, nefes alıp vermek değil, paylaşmaktır. Kendi yaşam alanımızı korurken, başkalarının yaşam alanını ihlal etmemektir…